Zespół cieśni podbarkowej jest jedną z najczęstszych dysfunkcji powodujących ból przednio-bocznej części stawu ramiennego. Blisko połowa przypadków dolegliwości ze strony barku związana jest z cieśnią podbarkową nazywaną także ciasnotą podbarkową.
Przestrzeń podbarkowa jest to obszar okolicy barku ograniczony od strony górnej wyrostkiem barkowym a od strony dolnej głowa kości ramiennej. W przestrzeni znajduje się kaletka podbarkowa, mięśnie należące do stożka rotatorów oraz ścięgno głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia. Wielkość przestrzeni średnio wynosi od 1 do 1,5 cm. Podczas uniesienia kończyny górnej dochodzi do fizjologicznego zmniejszenia jej wielkości do 5mm.
Dolegliwości związane z cieśnią podbarkową najczęściej dotykają osoby po 40 roku życia wykonujących dużo ruchów nad głową, najczęściej związanych z pracą zawodową. Często spotykamy je także u młodych sportowców tj.: miotaczy, pływaków czy tenisistów.
W wyniku zmniejszenia wielkości przestrzeni podbarkowej dochodzi do kompresji, miażdżenia struktur znajdujących się w jej obrębie. Zmniejszenie przestrzeni może wiązać się ze zmianami zwyrodnieniowymi stawu barkowo-obojczykowego, na tle których powstają wyrośla kostne penetrujące do przestrzeni podbarkowej. Dolegliwości bólowe najczęściej pojawiają się podczas unoszenia kończyny do góry. Długotrwałe drażnienie ścięgien powoduje stan zapalny, a także może prowadzić do ich uszkodzeń. Jeśli w wyniku zespołu cieśni dochodzi do stanu zapalnego w obrębie mięśni lub kaletki ból odczuwany jest w spoczynku, a jego zaostrzenie często następuje w nocy.
Długotrwałe napięcie i przeciążenie mięśni doprowadza do migracji głowy kości ramiennej w kierunku górnym, a co za tym idzie zmniejszenie przestrzeni podbarkowej.
Prawidłowy ruch w stawie ramiennym oraz wielkość przestrzeni podbarkowej podczas unoszenia ramienia jest warunkowana pracą łopatki. Prawidłowy rytm łopatkowo-ramienny, czyli właściwe przesuwanie się łopatki po żebrach podczas ruchów ramienia, warunkuje odpowiednią wielkość przestrzeni podbarkowej.
