Określenie choroby nerwowo-mięśniowe dotyczy wszelkich jednostek chorobowych, które w swojej pierwotnej patologii upośledzają sferę motoryczną począwszy od komórek rogów przednich rdzenia a skończywszy na samych mięśniach. Podstawową cechą łączącą je w jedną grupę jest osłabienie siły mięśniowej. Spowodowane jest to albo uszkodzeniem komórki nerwu ruchowego lub nerwu obwodowego, połączenia nerwowo-mięśniowego lub mięśnia. Choroby te mogą mieć charakter wrodzony lub nabyty.
Wyróżnia się trzy grupy schorzeń:
1. Miopatie-patologia dotyczy samych mięśni (dystrofia Duchenne'a, Beckera)
2. Zaniki mięśniowe pochodzenia rdzeniowego (SMA)
3. Osłabienia mięśni wskutek uszkodzenia nerwów obwodowych (polineuropatie)
Zadaniem fizjoterapii jest przeciwdziałanie postępującemu zanikowi mięśni i zmniejszaniu się zakresów ruchu w stawach, utracie zdolności chodzenia, postępującej skoliozie, pogarszaniu się wydolności oddechowej i w razie potrzeby bólom.
