Choroba zwyrodnieniowa polega na postęoującym uszkodzeniu powierzchni stawowych oraz okolicznych tkanek miękkich. Chrząstka stawowa jest wysoko wyspecjalizowaną tkanką pokrywającą zarówno głowę kości ramiennej jak i panewkę łopatki. Ze względu na jej brak unaczynienia w przypadku uszkodzenia nie dochodzi do odbudowy komórek chrzęstnych.
Przyczyną takich zmian wskazuje zaburzenia krążenia miejscowego doprowadzającego do zmiany składu płyny stawowego odżywiającego chrząstkę, a także na naturalne zużycie stawów, czy nadmierne ich obciążenie.
Najczęstszymi przyczynami zmian zwyrodnieniowych wtórnych są urazy, niestabilność stawu, zmiany wywołane zabiegiem chirurgicznym w obrębie stawu, jałowa martwica głowy kości ramiennej, choroby ogólnoustrojowe tj.dna moczanowa, reumatoidalne zapalenie stawów, inne.
Pierwotne zmiany zwyrodnieniowe stawów pojawiają się u osób po 50-60 roku życia. Częstsze zwyrodnienia obserwujemy u osób, których praca zawodowa znacząco obciąża obręcz barkową. Ogromną rolę odgrywają tu także czynniki ogólnoustrojowe tj. poziom hormonów, czy prawidłowe odżywianie. W przypadku pacjentów młodszych zmiany zwyrodnieniowe najczęściej mają związek z uprawianym sportem.
W późniejszym etapie dochodzi do obkurczenia torebki stawowej, dysfunkcji więzadeł obrąbkowo-ramiennych, oraz mięśni stożka rotatorów. Pierwszym objawem, który dostrzega pacjent jest najczęściej ograniczenie zakresu ruchu lub ogólna słabość kończyny. W przypadku choroby zwyrodnieniowej aktywnej ból może przybierać charakter rozlany, niespecyficzny, oraz trudny do opisania dla pacjenta. Może on również pojawiać się w nocy, podczas snu.
