Niestabilność barku jest patologią obejmującą następujące objawy:
- ból podczas wykonywania czynności w charakterystycznych pozycjach
- wrażenie niestabilności stawu;
- obawa przed wykonaniem pewnych ruchów;
- przeskakiwanie stawu, klikanie;
- nawracające zwichnięcia;
Objawy te są wynikiem nieprawidłowego ustawienia powierzchni stawowych względem siebie i najczęściej związane są z urazem.
Najczęściej jest to upadek na wyprostowaną kończynę. Dochodzi wówczas do uszkodzenia struktur zabezpieczających i zwichnięcia stawu. Po repozycji powierzchni stawowych, bez naprawienia uszkodzeń u dużej części pacjentów rozwija się następcza niestabilność z ryzykiem kolejnych zwichnięć.
W grupie nieurazowych niestabilności znajdują się przypadki nieprawidłowej rozwojowo struktury powierzchni stawowych oraz przypadki chorób tkanek łącznych. U pacjentów stwierdza się nadmierną ruchomość stawu.
W ostatniej grupie czynnikiem inicjującym jest aktywność zawodowa, sportowa doprowadzająca do powstania niestabilności. W wywiadzie pacjent nie zgłasza znacznego urazu, lecz typ obciążeń podejmowanych przez niego codziennie powoduje adaptacje struktur stawowych i w konsekwencji osłabia zdolność do zachowania pozycji.
Ze względu na kierunek przemieszczenia głowy kości ramiennej względem panewki można ogólnie mówić o niestabilności przedniej, tylnej i wielokierunkowej. To daje nam ważną informację o kierunku ewentualnie podjętego leczenia zachowawczego.
