rafal@golowicz.com
tel: +48 601 297 895
ul. Rechniewskiego 13 lok. 11

klatka 1 piętro 2

03-980 Warszawa

 

  • JoomlaWorks Simple Image Rotator
  • JoomlaWorks Simple Image Rotator
  • JoomlaWorks Simple Image Rotator
  • JoomlaWorks Simple Image Rotator
  • JoomlaWorks Simple Image Rotator
  • JoomlaWorks Simple Image Rotator

Rdzeniowy zanik mięśni (SMA, spinal muscular atrophy) jest chorobą uwarunkowaną genetycznie i dziedziczoną w sposób autosomalny recesywny. Choroba prowadzi do postępującej niepełnosprawności w wieku dziecięcym. Częstość występowania to 1 na 10 tys. urodzeń.



Wyróżnia się 3-5 form rdzeniowego zaniku mięśni w zależności od czasu wystąpienia pierwszych objawów i osiągniętych etapów rozwoju ruchowego:
SMA typu I (postać niemowlęca - choroba Werdniga-Hoffmanna) – objawy widoczne są przy urodzeniu lub pojawiają się do 6 miesiąca życia. U dziecka obserwuje się ogólne osłabienie mięśni, zaburzenia mowy, utrudnione jest połykanie. Wyróżnia się postać ostrą (typ Ia, czasem określany jako typ 0 - śmierć przed upływem 2 lat) i przewlekłą (typ Ib - śmierć nieraz w dorosłości).

SMA typu II (postać pośrednia - choroba Dubowitza) – jest postacią pośrednią, ponieważ choroba zaczyna się zwykle przed 18 miesiącem życia. Przebieg jest nieco łagodniejszy i wolniejszy. chorzy zwykle mogą siedzieć samodzielnie przynajmniej przez pewien czas swojego rozwoju; długość życia zwykle skrócona spowodowana niewydolnością krązeniowo-oddechową.

 

SMA typu III (postać młodzieńcza - choroba Kugelberga-Welander) – początek choroby przypada po 18. Pierwszą niepokojącą oznaką choroby są zwykle zaburzenia chodu. Następnie rozwija się osłabienie mięśni i ich zanik w częściach proksymalnych (dosiebnych), drżenie oraz zniesienie odruchów własnych mięśni. Rzadko pojawiają się trudności w połykaniu czy zaburzenia oddechowe. Przebieg choroby jest łagodny a pacjenci mogą samodzielnie poruszać się do 40 rż.; długość życia niezmieniona lub nieznacznie krótsza.

 

SMA typu IV (postać dorosła) - początek objawów przypada zwykle po 35 roku życia; długość życia niezmienion



Decydującym badaniem diagnostycznym w przypadku rdzeniowego zaniku mięśni jest analiza DNA. Stosuje się też badanie EMG (elektromiografia) i ENG (elektroneurografia, czyli badanie przewodzenia w nerwach), w których obserwuje się tzw. odnerwienie przy prawidłowej szybkości przewodzenia. Można również oznaczać stężenie kinazy kreatyninowej (enzym wytwarzany m.in. przez mięśnie).

 

Brak leczenia przyczynowego rdzeniowego zaniku mięśni. Postępowanie polega na rehabilitacji.

copyright © Aditus Rafał Gołowicz
e-mail rafal@golowicz.com | tel. +48 601 297 895