Obrąbek jest to trójkątna w przekroju struktura przyczepiona podstawą do krawędzi panewki. Do jego brzegu zewnętrznego przyczepia się torebka stawowa, w której biegną naczynia. To powoduje, że część zewnętrzna obrąbka jest dobrze ukrwiona. Pozostała część, określana wewnątrzstawową, jest słabo unaczyniona. Ta charakterystyka ma decydujący wpływ na leczenie obrąbka. W stawie biodrowym pełni on funkcję scalającą, tworząc rodzaj uszczelki, dzięki której staw jest bardziej zwarty. Dodatkowo, dzięki niemu lepsze jest rozprowadzenie płynu stawowego, przez co powierzchnie chrzęstne są lepiej odżywiane.
Istnieją dwie główne przyczyny uszkodzeń obrąbka. Pierwszą z nich jest uraz. Często zdarzenie takie jest na tyle niewielkie, że pacjent po latach, gdy rozwijają się u niego objawy patologii, nie przypomina go sobie. Drugą przyczyną uszkodzeń obrąbka są kostne zaburzenia anatomiczne. W szczególności chodzi tu o konflikt udowo-panewkowy, wskutek którego następuje nadmierna kompresja obrąbka. W wyniku tego zjawiska dochodzi do uszkodzeń jego struktury, a czasem również warstwy kostnej bezpośrednio pod nim.
Głównym objawem większości pacjentów jest ból w pachwinie, który może nasilać się po dłuższym staniu, chodzeniu, siedzeniu. Dodatkowo ból może mieć charakter tępy, rozlany, jak również mogą zdarzać się incydenty ostre z chwilowym blokowaniem ruchu w stawie. Czasem mogą ponadto pojawiać się objawy klikania i przeskakiwania. Podczas badania, testem prowokacyjnym jest wykonanie zgięcia stawu biodrowego z przywiedzeniem i rotacją wewnętrzną lub wyprostu z nasiloną rotacją zewnętrzną. Podczas badania klinicznego nie można wskazać, która część obrąbka jest uszkodzona. Szczegółowa diagnostyka wymaga wykonania technik obrazowych. W wyniku pojawienia się objawów bólowych, pacjent może utykać podczas chodzenia. W wyniku zaburzenia chodu może następować zanik mięśni pośladkowych.
