Staw biodrowy jest oprócz kolanowego najczęstszą lokalizacją choroby zwyrodnieniowej. W 80% zmiany zwyrodnieniowe w stawach biodrowych są następstwem wad rozwojowych. Pojawiają się najczęściej u osób starszych, rzadziej u młodych (u tych w trzeciej dekadzie życia). Rozróżniamy pierwotne zmiany w stawach biodrowych o nieznanej etiologii i zmiany wtórne jako następstwo:
- zaburzenia rozwojowe powodujące niezborność stawu (dysplazja)
- zniekształcenie po jałowej martwicy głowy kości udowej (choroba Perthesa)
- złuszczenie nasady głowy kości udowej
- przebyte procesy zapalne
- zniekształcenia pourazowe
- następstwa zmniejszonej wytrzymałości stawu na obciążenia z różnych przyczyn, (osteoporoza, zaburzenia hormonalne, choroby układowe i inne)
Głównym objawem jest ból odczuwalny w pachwinie lub okolicy krętarza większego, czasem promieniujący do kolana wzdłuż przyśrodkowo-przedniej powierzchni uda. W konsekwensji dochodzi do ograniczenie ruchomości stawu(najwcześniej rotacji wewnętrznej i odwiedzenia) i utykania spowodowanego skróceniem fazy podparcia na chorej kończynie. Obustronne zmiany mogą uniemożliwić poruszanie się z powodu dużych bólów i przykurczu stawów.
W obrazie RTG widać asymetryczne zwężenie szpary stawowej, obecność torbieli podchrzęstnych i osteofitów, sklerotyzacja kości podchrzęstnej, deformację głowy kości udowej i jej przemieszczenie wgłąb panewki.
