rafal@golowicz.com
tel: +48 601 297 895
ul. Rechniewskiego 13 lok. 11

klatka 1 piętro 2

03-980 Warszawa

 

  • JoomlaWorks Simple Image Rotator
  • JoomlaWorks Simple Image Rotator
  • JoomlaWorks Simple Image Rotator
  • JoomlaWorks Simple Image Rotator
  • JoomlaWorks Simple Image Rotator
  • JoomlaWorks Simple Image Rotator

Celem metody PNF jest ponowna nauka (tzw. reedukacja) lub odtworzenie konkretnej funkcji ruchowej, utraconej w wyniku choroby. Jest to kompleksowa terapia, oparta o najnowszą wiedzę i osiągnięcia z dziedziny neurofizjologii.

 

Metoda PNF znajduje zastosowanie w bardzo wielu jednostkach chorobowych, głównie z dziedziny neurologii i ortopedii.

 

Podczas  badania poddaje się ocenie zaburzenia na poziomie aktywności ruchowej dnia codziennego oraz stopnia samodzielności jej wykonywania. Określenie głównego problemu funkcjonalnego pacjenta, stanowi kryterium doboru efektywnego programu rehabilitacji.

 

By to osiągnąć przeprowadza się testy na problem funkcjonalny pacjenta, powtarzane na kolejnych wizytach, które dają fizjoterapeucie nie tylko ogólny obraz na zaburzoną funkcję, ale przede wszystkim możliwość oceny postępów pacjenta po każdej jednej wizycie i na tej podstawie wprowadzenia efektywnej korekty programu rehabilitacji.

 

Rehabilitacja ukierunkowana jest na leczenie konkretnej zaburzonej funkcji a nie tylko struktury, dlatego pacjent uczy się najbardziej potrzebnych dla niego czynności dnia codziennego.Pacjent bierze czynny udział w procesie rehabilitacyjnym również poprzez udział w wyznaczaniu tzw. krótkich celów terapii oraz poprzez intensywny plan ćwiczeń domowych.

 

Każda rehabilitacja przynosi konkretny rezultat, udokumentowany testem na problem funkcjonalny. Dzięki temu fizjoterapeuta na bieżąco kontroluje i optymalizuje plan rehabilitacji.

 

W terapii metodą PNF, Fizjoterapeuta wykorzystuje specyficzne dla metody wzorce ruchowe, które przebiegają trójpłaszczyznowo,  w tzw. płaszczyznach diagonalnych (skośnych), efektywnie angażując możliwie największą ilość grup mięśniowych, biorących udział w danym ruchu. Taka forma ruchu, stanowi bardzo bogate źródło aferentacji, czyli impulsacji od efektora (Np. receptorów czucia głębokiego we włóknach mięśniowych, jednostek wykonywających dany ruch) w kierunku kory somatosensorycznej, czyli ośrodkowego układu nerwowego. Bardzo ważnym elementem tych wzorców ruchowych, jest składowa rotacyjna wzorca.

 

Intensywna aferentacja, czyli zsumowane w czasie i przestrzeni bodźce, docierające do CUN, osiągana jest poprzez stosowanie w terapii kontaktu manualnego rehabilitanta z daną częścią ciała pacjenta, który stymuluje receptory czucia powierzchownego (dotyku, temperatury) w skórze i dokładnie określa kierunek wykonywanego ruchu oraz umożliwia pracę z optymalnie dobranym oporem. Opór manualny jest dostosowany optymalnie do możliwości i potrzeb pacjenta, dawkowany przeciwko wszystkim składowym ruchu. Zastosowany prawidłowo, umożliwia osiągnięcie optymalnej irradiacji pożądanej grupy mięśni synergistycznych. Irradiacja (promieniowanie pobudzenia) stwarza rehabilitantowi możliwość zaktywizowania chorego obszaru ciała pacjenta (skurcz osłabionych jednostek mięśniowo-ścięgnistych), pracując na zdrowym i prawidłowo funkcjonującym rejonie ciała pacjenta - przeciwstronnej kończynie górnej, kończynie dolnej, tułowiu itp., w jednym łańcuchu kinematycznym kontakt werbalny rehabilitanta z pacjentem oraz kontakt wizualny pacjenta z daną częścią ciał, wykonującą ruch wykorzystanie technik trakcyjnych oraz aproksymacji i stretchu itp. zmiana normalnej kolejności sekwencji ruchu (timing for emphasis) w celu możliwie efektywnej poprawy osłabionej składowej wzorca ruchu

 

Terapia PNF kładzie bardzo duży nacisk na reedukacje prawidłowego stereotypu chodu. W zależności od aktualnych możliwości psychoruchowych pacjenta, istnieje możliwość doskonalenia każdej fazy cyklu chodu.

 

Przygotowanie do właściwej reedukacji chodu może odbywać się na macie, począwszy od pozycji niskich, bezpiecznych dla pacjenta - w leżeniu na plecach, poprzez pozycje w siadzie klęcznym, klęku, klęku jednonóż itp. Bardzo istotnym elementem rehabilitacji chodu, są aktywności w pozycji siedzącej, przygotowujące do wstawania m.in. : stabilizacja pozycji, symetryczne ruchy miednicy, praca we wzorcach dla głowy, szyi i tułowia, kombinacje ruchów łopatki oraz miednicy itp. Praca w pozycji wysokiej (pozycja stojąca), która wydatniej angażuje mechanizmy nerwowo - mięśniowe odpowiedzialne za utrzymanie równowagi i wykonanie danej czynności ruchowej, to przede wszystkim stabilizacja pozycji, nauka przenoszenia ciężaru ciała, aktywność w staniu jednonóż oraz inne odwzorowujące każdą fazę chodu ćwiczenia, często z wykorzystaniem przedmiotów rehabilitacyjnych w postaci taśm gumowych, trenerów równowagi, poręczy rehabilitacyjnych itp.

 

Wskazaniami do stosowania tej metody są choroby neurologiczne, przebyte incydenty naczyniowe Centralnego Układu Nerwowego w postaci udarów niedokrwiennych oraz krwotocznych mózgu ,wszelkie chororoby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi,wszelki choroby powodujące upośledzenie stereotypu chodu ,stwardnienie rozsiane (SM), choroba Parkinsona.

 

Metoda PNF sprawdza się rownież w ortopedii w pracy z pacjentami pooperacyjnymi, po zabiegach artroskopowych, złamania tkanki kostnej,uszkodzenia tkanek miękkich aparatu ruchu: mięśni, ścięgien, więzadeł, torebek stawowych zaburzenia tbóle kręgosłupa segmentu szyjnego, piersiowego oraz lędźwiowo - krzyżowego neuralgie nerwu trójdzielnego oraz twarzowego.

copyright © Aditus Rafał Gołowicz
e-mail rafal@golowicz.com | tel. +48 601 297 895