Kolano skoczka jest formą zmiany degeneracyjnej ścięgna właściwego rzepki. Występuje najczęściej u osób aktywnych fizycznie, sportowców, wykonujących duże ilości skoków.
Rzepka zajmująca centralną część kolana jest niewielką kością połączoną od strony górnej z kością udową przez ścięgno mięśnia czworogłowego, a od strony dolnej z kością piszczelową przez więzadło właściwe rzepki. Ma ono długość kilkunastu centymetrów i jest elementem przenoszącym siłę z mięśnia czworogłowego na podudzie.
Kolano skoczka jest dolegliwością przewlekłą, lokalizującą się z przodu kolana. Źródłem bólu jest toczącym się proces zwyrodnieniowym w obrębie tkanki ścięgnistej więzadła. Istnieje szereg czynników, które mogą mieć wpływ na jej powstawanie. Wśród najważniejszych wskazuje się zaburzenie ustawienia i anatomii rzepki, zaburzenia osiowego ustawienia kończyny. Ból powoduje u pacjenta utykanie, co doprowadza w krótkim czasie do zaniku głowy przyśrodkowej mięśnia czworogłowego uda. Często pacjenci skarżą się na nasilenie objawów podczas schodzenia po schodach. W późniejszym okresie można również zauważyć osłabienie mięśni łydki i pośladka po stronie dolegliwości. Ból możliwy jest do sprowokowania w końcowym zakresie ruchu wyprostu kolana z oporem oraz podczas pełnego zgięcia kolana bez oporu.
Odnajdujemy również tkliwość dotykową ścięgna w okolicy jego przyczepu rzepkowego.